Płocki Klub Fantastyki Elgalh'ai

Grabarz

Nie zapomniałem o tym jakże interesującym pomyśle kradzieży pistoletu łowcy czarownic.

Idea jest tak wielce bohaterska, złodziejska i staroświatowa, że chciałbym się dowiedzieć panie Bernardsonie jak Ty to wtedy w młodości zrobiłeś, że udało Ci się okraść Thomasa von Faustmana, łowce czarownic! Wznieśmy toast za naszego sędziwego męża! Zdrowie!

No niech pan nam znów opowie jak to wtedy w ciągu tak krótkiego czasu od chwili ozdrowienia z tej potwornej szczurzej choroby do wyruszenia w dalszą podróż zdołał pan niezauważenie zabrać łowcy jego pięknie zdobiony pistolet? Czy to może było zauważone, ale tak zuchwałe, że nikt pana nie powstrzymał? Proszę się nie wstydzić. Wiemy, że to było dla dobra całej naszej prowincji, Imperium i Starego Świata. Nie śmiemy wątpić.

No mów pan! Wino dla sir Bernardsona karczmarzu!

Nie pisz od razu całej historii, tylko jakiś jej fragment, do jakiegoś takiego zwrotnego punktu w którym ja kawałek napisze, zadam parę pytań od publiki, a Ty dokończysz. Napisz na tyle ile masz ochotę, wtedy kiedy będziesz miał ochotę. Stawkę stanowi wiele warty pistolet, ale jak spojrzeć na to z drugiej strony, to gra toczy się również o Twoje życie...

[link widoczny dla zalogowanych]

fearon

Ech dzieciaki... Ile ja mam wam o tym gadać? Toć już nie raz słyszeliście tą opowieść!

O... Dobre wino podane przez piękną kobiecinę jest wystarczającym powodem na kolejne me gadanie. Dzięki ci, pani.

Jak pewnie pamiętacie, cała historia odbyła się niedługo po wojnie, kiedy to razem z grupą towarzyszy byliśmy w Bragden. Po co tam byliśmy, opowiem przy innej okazji. Tym razem skoncentruje się na Thomasie.

A właściwie to na jego pistolecie...

Cudna to była zabawka!

A że byłem człekiem trudniącym się pożyczaniem nie mogłem się powstrzymać przed sprawdzeniem jak taka zabaweczka działa.

Począłem kombinować, kręcić i wymyślać, by dostać się do łowcy czarownic. Dotarcie do gościa oparłem na niezawodnej metodzie. Niedługo mieliśmy wyjeżdżać z miasta, a należałem przecie do grupy, która nieźle wyczyściła okolice z wszelkich szumowin. Nie będę ukrywał, że bez mego udziału i wdzięku wiele by ta grupa nie zdziałała, ale staram się być skromnym na starość, więc przemilczę tamtą akcję. Mówiąc wprost – chciałem się na „do widzenia” konkretnie nawalić. Oczywiście tak dla zmyły. Ja chciałem pistolecik, a nie kaca.

Dajcie jeszcze tego wina, panienko! Lejcie dużo i powolutku, bym mógł się na panienki piękniutką buzię napatrzyć!

O czymś mówiłem? A! Tak... No i sobie wymyśliłem, że będąc po ciężkiej chorobie, nie mogę pić alkoholu w dużych ilościach. Nikt nie przetrwał z niej, więc blefik wydawał się mocny. Więc do towarzystwa zaprosiłem jeszcze krasnoluda, który wódkę wlewa w siebie jak normalną wodę. Mieli sobie chłopaki popić, a ja później strutego inkwizytorka bym na górę odniósł, co by sobie w spokoju i bez problemów pospał (znaczy – by nikt nie dorwał jego cudnej armatki w swoje brudne łapska).

Ale na razie sobie przerwę, jeśli nikomu to nie przeszkadza. Muszę na bok wyskoczyć, bo zbiera mi się na małe odcedzanie, jeśli wiecie, dzieciaki, co mam na myśli.

Grabarz

A jak zyskałeś zaufanie Thomasa? W jaki sposób namówiłeś go na picie w takim gronie? Jaką przemowę musiałeś do niego wygłosić? Przecież to chyba nie był jakiś ostry chlacz? Choć w sumie wydawał się dość przybitym i ponurym facetem. Zwłaszcza z tą jego niezbyt przyjemną, odstraszającą aparycją.

No bo że Zorm z chęcią się napił to nikogo chyba tutaj nie zdziwiło.

A nie bałeś się że Cię zapamiętają jako odnoszącego pijanego ponuraka i ze względu na zniknięcie będziesz pierwszym podejrzanym co do kradzieży? Nie bałeś się pościgu albo listu gończego?

Pozdrawiam, do tej pory nie chcialo mi sie pisac i za bardzo nie wiedzialem jak Cie ugryzc sensownie, mam nadzieje ze sie nie gniewasz.

fearon

Dzieci, dzieci... Nie opowiadałem może kiedyś o moich poczynaniach w Bradgen? Nie?

To może inaczej... Co człek robi, jak do miasteczka przyjedzie? Tak, tak... Do karczmy idzie, by nawalić się konkretnie bo ciężkiej podróży i walnąć się trupem w wynajętym posłaniu. No i jak tak do karczmy weszliśmy (patrząc przy tym, czy Nizioł nie zastawił sideł w wejściu), to kto chlał? No oczywiście, że Thomas! Wychodził też konkretnie narąbany. Więc jak pije na smutno w karczmie, to nic by mu nie przeszkadzało, gdyby krasnolud się dosiadł z takim jednym, co to na pożegnanie chciał się napić?

O to, czy ktoś mnie widział, czy nie, nie specjalnie się martwiłem. Mieliśmy na drugi dzień z samego rana wyjechać z Bradgen. Takiego mocnego ranka. Dla was, dzieciaki, to pewnie noc jeszcze. Wiecie pewnie, że jak ktoś się poprzedniego dnia nawali, to śpi jak martwy dość długo. Zanim wstał, to byliśmy daleko. A już wstał, to pewnikiem po jakieś piwsko by poszedł, wydoił ile ma, odcedził się i znów by legł. O pistoleciku by nie myślał tak szybko.

A! Wam o list gończy jakiś chodzi? Heh... Nie byłem wtedy taki stary. Jak nie byłem stary, to nie byłem taki mądry, jak teraz. Myślałem, że jak z miasta wywieję, to spokój będę miał.

Grabarz · Wysłany: Nie 16:49, 01 Mar 2009 Temat postu:

Oj Stary Bernardsonie, oj. Młodzieży takie niecne historie opowiadać. - tubalnym głosem rzekł opasły kuternoga, notabene właściciel tego przybytku. - Jeszcze gotowi pomyśleć, że to tak łatwo okraść imperialnego łowce i to w karczmie. Mów swą bajkę mów, przecież i tak wszyscy wiemy, że to nieprawda - mrugnął z ucieszonym pyskiem.- Niech posłuchają lepiej jak oszukałeś tą dziewkę służebną która do pomocy Ci podbiegła gdy wynosiłeś opitego wiedzmobija.

Widzisz jak wokoło większość ludzi słucha Twojej historii zamiast toczyć swoje gawędy nad jedzeniem i napitkiem. A niby wszyscy w tym mieście znają już tę historię. Słuchają Cię, bo jesteś tutaj kimś. Legendą.

Pierdnąłeś. Odbiło Ci się wino. Zaczerpnąłeś tchu i zacząłeś wykład.