Płocki Klub Fantastyki Elgalh'ai

Mateusz K

"In 1972 a crack commando unit was sent to prison by a military court for a crime they didn't commit. These men promptly escaped from a maximum security stockade to the Los Angeles underground. Today, still wanted by the government, they survive as soldiers of fortune. If you have a problem, if no one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team."

To znaliśmy do tej pory.

Teraz mamy ich...

Może nie wyglądają tak samo, ale to jest ta sama, stara, dobra Drużyna A! Very Happy

Genialnie się bawiłem, banan od ucha do ucha przez bite dwie godziny, od początku do końca. Polecam, polecam, polecam. Te same szalone pomysły, genialne plany i jeszcze lepsze wykonania (oczywiście wszystko do kwadratu, bo to Hollywood, ale tym lepiej Razz

). Obsada bardzo dobrze dobrana, w ogóle... Very Happy

Sporo nawiązań do serialu.

Idźcie koniecznie! (nie chce mi się dokładnie rozpisywać Razz

)

Latający czołg genialny Wink

Dragon_Warrior

Istota / Splice

Film naprawdę interesujący i równie specyficzny. Obawiałem się nieco bezmyślnej sieczki dla nastolatków ale naprawdę przyjemnie się zaskoczyłem.

Fabuła rozwija się teoretycznie powolutku ale już od pierwszych chwil trzymając w niepewności. Samo zresztą napięcie jest podtrzymywane w sposób niemal perfekcyjny kreacją tytułowej istoty oraz jej mniejszych pierwowzorów ale także lokacjami, pracą kamery i samym rozwojem zdarzeń. Największym i najprzyjemniejszym aspektem jest jednak fenomenalna nieprzewidywalność filmu pozwalająca zwrócić uwagę na aspekty moralne na równi z zagrożeniem jakie towarzyszy bohaterom.

W kwestii kreacji aktorskich to najważniejsze postacie grają dobrze, drugoplanowe słabiej ale są naprawdę mało istotne. Sama Istota również jest bardzo interesująca i wiarygodna, choć może nieco zbyt wyraźnie widać jej kolejne etapy rozwoju, w szczególności zaś przejście z pełnego 3d na grę aktorki. Widać, że film nie miał jakiegoś rewelacyjnego budżetu, 4-5 lokacji w których dzieje się akcja to na dzisiejsze standardy niewiele ale z drugiej strony może to i dobrze. Splice jest dzięki temu swoistą alternatywą dla dawnych filmów typu "Gatunek" a nie bezmyślnym remakiem pełnym pościgów, strzelanin i kupy zbędnego efekciarstwa wypierającego z filmu wszystko to co głębsze.

Na koniec mogę jeszcze tylko wspomnieć, że gdyby film skończył się dziesięć minut wcześniej, to byłbym nim naprawdę zachwycony. Końcówka sprawia bowiem, że finalny odbiór jest mimo wszystko utrudniony. Mimo jednak kilku ostatnich scen, które nie przypadły mi do gustu, sam film polecam na dowód tego, że głębsze filmy wcale nie muszą ciągnąć się jak flaki słonia, a wręcz przeciwnie mogą być naprawdę dobre i trzymające w napięciu.

8/10

fearon

To i na mnie przyszła pora.
Dziś się Tokjo wybrał do kina. Miał do wyboru:
- Drużynę A
- Listy do Julii
- Toy Stroy 3
- i Zaćmienie
Istoty nie było, ale nawet jakby była, to by przegrała z kretesem, bo poszedłem na:

Tak, tak. Toy Story 3, czyli wielki powrót zabawek, których się bałem w dzieciństwie.
Tym razem, jak głoszą informacje prasowe i trailery, dzielna ekipa zabawek musi pogodzić się z tym, że ich właściciel jest na nie za stary. Tak całkiem sporo, bo widmo studiowania zawitało i trzeba sobie jakąś z tą perspektywą poradzić. Jak sobie poradziły z zaistniałym problemem? Tego już nie opowiem, przeskoczę za to do opinii.

Hm... Właściwie, to czytając to pewnie jesteście już przekonani o moim zdaniu na temat najnowszego filmu studia Pixar. W końcu jak już się zmusiłem do pisania, to o czymś to świadczy. Nie ma co więc dalej trzymać w sztucznej niepewności, jak przed poznaniem poprawnej odpowiedzi na łatwe pytanie w Milionerach. Toy Story 3 jest świetne. Mógłbym już zakończyć, w końcu co jak co, ale gust mam wyśmienity, rozpiszę się jednak, żebyście mieli pewność.

Mamy film animowany o zabawkach, więc pewnie jest głupi i infantylny, niczym Piorun, czy inna bzdura o zwierzątkach dla dzieci? No więc właśnie nie. Dostajemy kawał świetnej, mądrej i cwanej komedii, czy też kina przygodowego, bo akcji w czystej postaci jest tu tak dużo, że miejscami głowę urywa. Od pierwszej, szalonej sekwencji, do samego końca widz bawi się świetnie. Dodatkowo film dość mocno gra na emocjach. Tylko miłośnicy ludzkiego mięsa nie poruszą się finałem, wszyscy inni niech się zaopatrzą w chusteczki, ew wysuszą jakoś oczy wcześniej, by nie stracić przy znajomych resztek męskości.

Żeby nie nudzić więcej - kupując bilet na Toy Story 3 dostajesz inteligentną komedię dla całej rodziny. Tylko tym razem określenie 'familijny' nie ma charakteru negatywnego. Dzieci będą się dobrze bawić, bo zawsze się dobrze bawią na animacjach, a ludzie w wieku podobnym do mojego dostaną ostatnią przygodę z zabawkami, które już dawno schowali w piwnicy.

9,5/10 Smile

Powinienem zrzędzić na to, że Toy Story 3 to film 2D, nawet mimo tego, że trzeba płacić jak za 3D i siedzieć w okularach, ale pominę ten wywód, bo warto zapłacić te kilka złotych więcej.

Mateusz K

Nie chce mi się pisać opasłej "recenzji", to pyknę tylko parę zdań.

Cztery pokoje
Jak dla mnie najsłabszy film Tarantino jaki dotąd widziałem. Standardowo był podzielony na rozdziały (jeden pokój - jeden rozdział), lecz tym razem to działało na szkodę dla filmu, bo wcale się ze sobą nie łączyły... Np. wiedźmy z pierwszego pokoju - były, pogadały i tyle. Nic z nich nie wynikło... A czekałem, że wszyscy się spotkają w jednym pokoju, może ktoś kogoś znał. Nic.
Tim Roth też dobry aktor, a tutaj mi się nie podobał. Owszem, miał postać sfrustrowanego głupka i ciężko by było to inaczej zagrać, ale jakoś go nie kupiłem. I ogólnie trochę wiało nudą. Tarantino przyzwyczaił nas do długich dialogów o niczym, ale te tutaj były bez polotu i po prostu nudne.

Plus za Antonio Banderasa, biust Madonny i trochę za ostatni pokój Wink

Daję tak 5/10, bo mimo wszystko film do "pogapienia się".

fearon

Ale............!

To nie jest film Tarantino. No... Przynajmniej nie cały. Quentin sam z siebie odpowiada tylko za ostatnią część (tą z palcem, jeśli dobrze pamiętam ;p).

Nie ma też większego powiązania, bo mamy do czynienia z filmem nowelowym, a takie z definicji są zbiorem nie związanych ze sobą bezpośrednio scen. Jest jakiś temat przewodni (kawa, papierosy, jakiś hotel czy wielkie miasto), unoszący się nad każdą częścią, ale każda z nich jest zamkniętą całością. Takie założenie.

No i domyślam się, że nie widziałeś jeszcze Deathproof. To jest dopiero nudne i marniutkie. Wink

Mateusz K

A to nie wiedziałem, że to nie jest w całości film Tarantino. No nic, nie doczytałem.

Co nie zmienia faktu, że film był nudnawy. Może i taka konwencja, że mamy cztery różne historie bez powiązania, ale wybitnie mi się to nie podoba...

A Deathproof rzeczywiście nie widziałem Wink

Dragon_Warrior

Powklejam z Gejloga swoje recenzje.

Robin
[link widoczny dla zalogowanych]

Książe
[link widoczny dla zalogowanych]

Incepcja

Trailery nastawiły mnie na ciekawy i efektowny film, sięgający ambicją nieco dalej niż kolejne filmy sensacyjne. Dodatkowo jako człowiek, który od lat jeździ po konwentach tłumacząc ideę i podstawy kontroli snów i świadomego śnienia, byłem siłą rzeczy bardzo nakręcony na pierwszą od czasów Vanilla Sky superprodukcję opierająca się o ten temat. Co więcej pan Nolan kojarzył mi się dotąd z całkiem niezłymi filmami, więc istniał cień szansy na naprawdę dobry film.

Problem jednak w tym, że Incepcja jako ambitny film jest najzwyczajniej w świecie fatalna. Ciężko tutaj sypać argumentami, bez przytaczania kolejnych fragmentów filmu, jednak poczucie skierowania filmu do szarej masy jest przytłaczające. Naprawdę nie mogę pojąć dzisiejszej nowomody na „otwartą interpretację” wszędzie tam, gdzie zwyczajnie nawet reżyser nie pokusił się o przeczytanie własnego skryptu i zastanowienie się nad tym czy „to wszystko” ma jakiś sens.

Podstawą filmu był więc świat snu i możliwości jakie oferował. Bohaterem zaś facet uważający się za eksperta w wykorzystywaniu możliwości oferowanych przez owe sny. Dodatkowymi, niepisanymi już założeniami, było połączenie Jamesa Bonda z Matrixem. Nietrudno się więc domyślić, że z tysięcy możliwości oferowanych przez senne wizje obrazów, twórcy wykorzystali jedynie bieganie z bronią krótką i strzelanie do uzbrojonych w karabiny bezosobowych strażników.

Pomijając więc złudną fabułę o bohaterze i jego problemach rodzinnych, mamy typową historyjkę gdzie do wykonania zadania zbierana jest drużyna, potem dochodzą drobne komplikacje a następnie po długiej serii pościgów, strzelanin i kupie moim zdaniem niepotrzebnej a przede wszystkim słabo zrealizowanej akcji, nadchodzi zakończenie nie wnoszące absolutnie niczego w przedstawianą cały ten czas sytuację.

Podsumowując. Pomysł był, fundusze także. Jednak całości zabrakło solidnego przemyślenia tematu, zamiast którego wykorzystano wszystko to co sprawdzone, popularne a do tego wielokrotnie realizowane. Dlatego właśnie Rozpadające się sny wyglądają tu jak połączenie 2012 z reklamą Sony Bravia a sceny akcji jak zestawienei Marixa z Bondem. Może gdyby to wszystko było zapowiadane od początku jako prosty film akcji, to jakoś bym to przełknął, jednak gdy miejscem akcji jest bliżej nieokreślony trzeci poziom snu, a główną bronią przeciw armii zbrojnych jest rozwieszony między drzewami sznurek – to ja wysiadam.

5/10

Uczeń Czarnoksiężnika

Po Incepcji naprawde byłem już gotów odpuścić sobie ten film przez wzgląd na średnią ocen o dwa oczka niższą niż powyższy. Jakkolwiek uznałem, że nie może być aż tak źle. i po prawdzie nie żałuję.

O ile zazwyczaj nie przepadam za konwencją polegającą na łączeniu elementów komediowych z epicką fabuła, to tym razem dałem się wciągnąć. Film jest więc lekki i przyjemny. Co również istotne wykorzystuje swój potencjał, a to ostatnio coraz rzadsze.

Dostajemy zatem mocno bajkową historyjkę w stylu 'from zero to hero', gdzie bohater standardowo najpierw mota się z samym sobą by wreszcie uratować świat i zaimponować dziewczynie. Sytuacja zupełnie jak z filmem Uprowadzona (Taken), niby nic nowego w swoim gatunku ale ogląda się przyjemnie. Naprawdę odetchnąłem z ulgą kiedy okazało się, że bohater jest pierdołą innego typu niż chłopczyk z Transformersów (kóremu cały film niestrudzenie życzyłem śmierci w bólach). Tutaj wszystko jest z wyczuciem, umiarem i przyjemnym (nie prostackim) humorem. Nawet nawiązanie do prekursora z Myszką Miki nie wydawało się aż tak irytujące jak można by się spodziewać po tańczących mopach.

Tak więc dostaliśmy naprawdę dobry film, który oczywiście nie jest ambitny, w jeszcze mniejszym stopniu nowatorski, lecz przynajmniej nie usiłuje pretendować do takiego tytułu. Mocne 7 się należy bez gadania. Wyżej nie dam bo w sumie mało kto będzie pamiętał o tym filmie za kilka lat. Jakkolwiek na chwilę obecną i w zestawieniu z niektórymi notami filmów jakie widzę to może powinienem dać i 9.

7/10

fearon

Jakby się ktoś pytał, na czym dziś w kinie byliśmy, to link do filmu:

http://www.youtube.com/watch?v=R-7Qar1lFjo

Dosłownie.
Znaczy się: zamiast myszki, był jakiś nerd, więc w sumie film gorszy. Wink

Co nie zmienia faktu, że było dość radośnie. Ten cały 'Uczeń czarnoksiężnika' to typowy feel good movie, po którym wychodzi się w dobrym humorze, życząc każdej mijanej osobie miłości i szczęścia (w miłości).
No więc jest 20latek. Jest świetny z fizyki. Jest więc nerdem. Spotyka wielkiego ważniaka, który odmienia jego życie, sprawia że zaczyna wierzyć w siebie i (co najważniejsze dla każdego rówieśnika głównego bohatera) dzięki temu może się przelizać z dziewczyną swojego życia. Nie krzyczcie tylko, że spoileruję. Każdy film tego typu opiera się na tym schemacie. Wink

Jak mówiłem, film pozytywny. Mało wybitny, ale nie żałuje się kasy wydanej na bilet. Jest nawiązanie do Star Warsów, jest także do Magica (Wookie się zajebiście mocno poruszył, jak zobaczył logo karcianki Wink

), no i jest scenka, którą zalinkowałem na początku.
Jeśli już coś miało mnie drażnić, to zbyt duża ilość slapsticu. Tu gość uderzył w drzwi, tam dostał w jajka. W pewnym momencie zacząłem czekać, aż główny bohater poślizgnie się na bananie. Nie poślizgnął się i w sumie szkoda. Wink

Masz zły humor? Nie oczekujesz zupełnie niczego? Widziałeś zajebistą Incepcję i do wyboru został ci tylko Dzwoneczek z Koleżankami? Pójdź sobie na to, nie pożałujesz.
Raczej... Wink

6+/10

Mateusz K

Recenzja Księcia - mega Wink

Dragon_Warrior

fearon

No jak już w podtytule Simona walnęli w Narnię (tak? Smile

), to co im szkodziło puścić oko jeszcze raz. Wink

Mateusz K

9
Maratonu filmowego ciąg dalszy. Wczoraj „Iron Man” (świeny Robert Downey Jr. I ogólnie bardzo fajny film do pogapienia się) a dziś wybór padł na „9” Tima Burtona. I nie zawiodłem się. Jak dla mnie bardzo dobry film. Ale po kolei.

Zacznijmy od strony wizualnej, która urzeka. Już dawno nie widziałem tak świetnie zrobionej animacji. Widać technicy się postarali. Idealnie przedstawili ponury świat po zniszczeniu, przerażające maszyny i inne. Posępny klimat działa na człowieka. I to wybitnie nie jest bajka dla dzieci (moja mama chyba tak myślała). Jakbym był dzieckiem i obejrzał ten film, to pewnie miałbym niezłe koszmary Razz

Co do fabuły, to bardzo zalatywała Matrixem, ale w sumie niemalże wszystko, co się dzieje w klimatach post-apo zalatuje Matrixem Razz

. Nie mniej była wielka wojna, w której ludzkość wyginęła. Ostały się tylko maszyny i kilka szmacianych kukiełek. Według mnie akcja była bardzo dobrze poprowadzona, ponieważ do końca filmu nurtowało mnie czym są te laleczki, jaki jest cel ich istnienia i o co w ogóle chodzi. Rozwiązanie serio mnie zaskoczyło. Nie wiem, może jestem głupi, ale nie spodziewałem się takiego zakończenia. Nie chciałbym spoilerować, żebyście sami sobie obejrzeli. Nie mniej nie nudziłem się, polubiłem te szmacianki i mocno im kibicowałem. Może i jest parę niedociągnięć (co ludzie z filmweba skrzętnie wykazali), lecz mi to nie przeszkadza w ogólnym odbiorze filmu.

Jako, że nie jestem wielkim pisarzem i nie potrafię moich myśli odpowiednio ubrać w słowa przejdę do cyferkowej oceny: 8/10. Za genialną stronę wizualną i za to, że jeszcze parę minut po zakończeniu siedziałem i myślałem sobie o tym filmie. Polecam.

I sorry za zdjęcia, ale ktoś kiedyś powiedział, że lubi posty ze zdjęciami Wink

Mateusz K

Dziś chciałbym polecić film "Tato". Chyba jeszcze nigdy w życiu tak się nie popłakałem na filmie. To powinno wystarczyć za rekomendację Wink

. Piękny, tyle mogę powiedzieć.
(chodzi oczywiście o film z Lindą)

fearon

Kolejny pościk z cyklu 'my tu piszemy wielkie recenzje'!

Na początku focia:

A teraz mięsko:
Swego czasu bardzo chciałem wybrać się na ten film. Nie dlatego, że maczał tu palce geniusz/zboczeniec Polański, a tak po prostu, zwyczajnie - bo lubię historyjki z wielką polityką w tle.
A tu taką mamy.
Tak dość konkretnie nawet. Przez cały film nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że postać grana przez byłego Bonda, jest wzorowana na Tonym Blairze. Właściwie, to taka sugestia leci w stronę główki widza równie subtelnie, co 'niefortunnie' kopnięta przez nielubianego kolegę piłka. Po prostu w którymś momencie dostajemy w twarz i mamy ślad na cały mecz.
Seans, znaczy się...
Miałem przyjemność spotkać się z thrillerem, nie przyszedł jednak w towarzystwie scen akcji. Większość filmu to leniwie prowadzone scenki na deszczowej, skalistej wysepce, gdzieś w USA. Mam świadomość, że większość odpadnie, uznając krainę snów za atrakcyjniejszą, jednak mnie porwał klimat miejsca, w którym tytułowemu Autorowi Widmo przyszło pracować. Klimat, który całkiem sprawnie podkreślała przyjemna muzyka.
Tak po prawdzie, to klimat filmu i postać żony pana premiera sprawiły, że bawiłem się dobrze. Jest nawet napięcie, więc chyba można dziełko Polańskiego bez przeszkód wrzucić do worka z napisem 'thriller'.
W trakcie filmu przemyka jednak cała masa nielogiczności. Zaczynając od takich drobnych szczegółów, jak użycie dyskietki to przegrywania danych z laptopa w dzisiejszych czasach, po naprawdę konkretne akcje w późniejszych scenach. Naprawdę - w niektórych momentach mój wyraz twarzy formował się w piękne 'wtf'.
Co nie zmienia faktu, że było przyjemnie. Bardzo nawet. Tylko jedno ale: nie jest to film dla wszystkich. Jeśli ktoś lubi polityczne thrillery, to jest wysokie prawdopodobieństwo, że zostanie kupiony. Nie daję jednak sobie za to ręki uciąć. Mógłbym nawet lekko przed seansem ostrzegać.
Mógłbym, ale nie będę. Mi się podobało.

Dragon_Warrior

The Expendables

Nie ma się co rozwodzić po prawdzie. Nie miało mieć fabuły, nie miało mieć pomysłu, miało mieć tylko czystą bezmózgą akcję. Dlatego też wyszło wprost idealnie. Aktorzy oraz Spece od efektów robili to co potrafili najlepiej i nie dali sobie miejsca na pomyłki.
Film absolutnie wpisuje się w kanon sensacyjnej rozwałki i zniszczenia. Dialogi są proste do bólu a dowcipy mimo, że słabe to w takim wykonaniu i oprawie śmieszą przeciw proporcjonalnie do swojej złożoności. Nawet wszelkie nielogiczności i nieprawidłowości zwyczajnie nie mają tutaj swojej irytującej mocy. Najpewniej magia działa tu na takiej zasadzie, że "Prawa Rambo" mamy zapisane dużo mocniej niż prawa fizyki.

9/10

Zasadniczo film jako świetne wykonanie ultra utartego i zupełnie nie ambitnego schematu powinien dostać maksymalnie 8/10 ale nie oszukujmy się - filmu z tak klasyczną obsadą możemy już nigdy nie obejrzeć.

Mateusz K

Tylko, że ja nie nazwałem swojego posta recenzją Razz

. To miała być zachęta do pójścia do kina okraszona obrazkami (bo posty z obrazkami fajne są). A uśmieszków tyle dałem, bo po wyjściu z kina mniej więcej do końca dnia trzymał się mnie taki humor.

Bambusek

The Expendables

Nie no, zdecydowanie film w stylu "teraz już takich się nie robi". Piękny powrót do lat 80 i 90, gdzie granaty wyrzucały na 2 metry w górę, wybuchy zabijały z kilkudziesięciu metrów (ale tylko tych złych), a bohater/bohaterowie wychodzili cało z najgorszego szamba z najwyżej kilkoma draśnięciami. I za cholerę nie przeszkadza ani sztampowa fabuła, ani przewidywalne wydarzenia, ani też nielogiczne zachowania bad boysów.

Dla Sylwka brawa za scenę pogoni za samolotem Very Happy

Twardo większość tego zagrał, chociaż było widać, że wiek już nie ten. Końcówkę chyba zagrał dubler, ale i tak respect. Najwyżej Willisa i Arniego mogło być więcej - widać było, że scena tylko po to, aby najwięksi twardziele tamtych czasów mogli wystąpić w tym samym momencie.

fearon

Jak ja lubię pisać posty z obrazkami, które udają jakąś opinię, czy inną recenzję!

A dziś dodatkowo, miśki moje plastelinowe, muzyczka!
http://www.youtube.com/watch?v=f0ChA3jXA1E

Run'n'Die!

Oglądaliście kiedyś pornola? Jasne, że oglądaliście. Każdy oglądał. Na początku takiego mamy przeważnie drętwe wprowadzenie fabularne, tłumaczące powód nadchodzących zwierzęcych orgii.
Kogo te początkowe sceny interesują?
Chyba tylko nasze mamy, bo jak głosi przysłowie: Twoja stara ogląda pornosy do końca bo myśli że będzie ślub.. Reszta zwyczajnie chce, żeby aktorzy zaczęli się rżnąć.
No i tu mamy to samo. Na początku maksymalnie drętwy wstęp, który tłumaczy nam po co w ogóle zaraz dojdzie do masowej rzezi. Nudny, nieciekawy, słaby, choć w klimacie. No a scenka z Arnim i Brucem, mimo że sama w sobie do niczego nie służy, jest bardzo radosna i morda sama się cieszy, kiedy trzech starych zabijaków sobie docina.
Gdy jednak dojdzie do pierwszych poważniejszych wybuchów...
Łał, naprawdę łał.
Film zaczyna być taki, jaki miał być. Wybuchy, strzelaniny, świetne sceny z nożami, w trakcie których nie raz wydawałem z siebie pierwotne, niemal zwierzęce okrzyki radości. Brak tu ugładzania - jak coś rypnie, to biedni, anonimowi żołnierze rozlatują się na kawałki, ku ogólnemu rozradowaniu.
Czy dostaliśmy prawdziwe, mocne kino akcji? Jak najbardziej. Testosteron się po prostu wylewa z ekranu, a jak ktoś nie kupi konwencji, to zostanie utopiony żywcem. Nie ma litości. Prawdziwy film dla chłopców, którzy chcą obudzić w sobie faceta. Nawet kobiety zostały zmarginalizowane do roli złych, porzucających i głupich pind*. Tak, jak to w przyrodzie być powinno.
Początek trochę mnie zaniepokoił, acz reszta filmu sprawiła, że już się nie mogę doczekać drugiej części. Bo dwójka będzie. Musi być. Były jakieś ploty na Filmwebie.
Po seansie musieliśmy z Ponym wyładować energię, którą nagromadziliśmy w trakcie filmu. Niszczyliśmy świat do późnych godzin nocnych. Tacy twardzi byliśmy!

11,5/10

Byłbym zapomniał: Pony, po zobaczeniu Geeka, stwierdził że w wyniku oglądania filmu wyrosła mu broda. Słaby dowcip, bo Kuc nie widział Geeka od dawna i zwyczajnie mu ten szczegół umknął. ;p
-------------------------------------------------
*no trochę nagiąłem ;p

fearon

Choć może lepszy tytuł jest polski: Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj

Nie, nie jest...

No więc, w trakcie nauki do środowego egzaminu z mechaniki, wpadłem na recenzje tego filmu na Polterze. Po tytule myślałem, że będę miał do czynienia z głupią sieką, bez większych ambicji. Po recenzji doszedłem do wniosku, że być może czeka mnie coś w stylu kochanej Pulpy, czy też Przekrętu/Porachunków.

Ani jedno, ani drugie.

Trzecie. ;P

Znaczy: jest to w sumie komedia, z bandziorami rzucającymi fakami i błyskotliwymi ripostami, ale wszystko jest bardziej stonowane. Nie ma tu szaleńczego tempa, czy jakiś zajebistych akcji. Jest spokojnie, leniwie, czasem zabawnie, czasem tragicznie. Taki słodko - gorzki film wyszedł.
Naprawdę świetny. Oczekiwałem czegoś, co da mi zabawę na niecałe dwie godziny i pozwoli wrócić do nauki, a dostałem zapadające w pamięci dzieło.

9+ i znaczek jakości ;P

A teraz mogę iść do szwagra na piwo. Wink

Dragon_Warrior

po prostu nie moge uwierzyć że byłem w kinie na starciu tytanów a nie na Kick Ass'ie.
Naprawdę przyjemny śmieszno-poważny film o bohaterach...

i żeby nie było, film jest poważniejszy niż się wydaje ;P

8/10

;P

fearon

Boardwalk Empire

Z tygodniowym opóźnieniem, ale jednak w końcu, dorwałem się do nowego hitu od HBO. Niby to serial, ale trza zaznaczyć światu, że pojawiło się coś świetnego.
No więc tak. Mamy lata dwudzieste, USA, zostaje wprowadzona prohibicja, a reżyserem pilota jest niejaki Scorsese. To o czym będzie serial?
No chyba jasne, że o zorganizowanej przestępczości.
W najlepszym wydaniu, drogie Stasie. Takim, że człowiek nie czuje, że ma do czynienia z serialem, a bardzo dobrym filmem gangsterskim (no dobra, to pilot, więc nieco inne traktowanie się należy). Klimat lat 20tych jest prześwietny, a w kluczowych momentach pojawia się muzyka z epoki, dodając scenom uroku. No i już w pierwszym odcinku zostałem zaatakowany świetnymi motywami, charakterystycznymi dla gatunku. I bardzo dobrze.
Nie ma co teraz oceniać, ale zanosi się na mój nowy, ulubiony serial.
Drugi sezon już wykupiono. ;P

Mateusz K

Ostatnio jak leciał na polsacie, to zmordowałem Borata. Nie powiem, żeby mnie zachwycił ten film. Nawet pokusiłbym się o stwierdzenie, że mi się nie podobał.
Oglądałem sporo filmów o ludziach niepełnosprawnych umysłowo, ale ten był wyjątkowo marny. I tak, uważam Borata za upośledzonego i nikt mnie nie przekona. To, że pochodził z wioski zabitej dechami, gdzie nikt nie słyszał o cywilizacji nie usprawiedliwia go. Nawet indianie z buszu są bardziej ogarnięci.
Sam film był dla mnie nudny. Nie potrafię uzasadnić, taka subiektywna ocena. Może dlatego, że nie polubiłem głównej postaci (ani żadnej innej) i nie chciało mi się poznawać dalszych jej przygód.
Inna sprawa, to to, że ten film jest masakrycznie krzywdzący dla Kazachów. Jakby ktoś zrobił taki film o Polsce, to by mi piana na usta weszła. Ja rozumiem śmiać się z narodowych przywar, jakieś żarciki, ale ukazywanie takiej niesłusznej patologii? Ja tam bym się wkurzył.
Daję 3/10. Jak dla mnie słabo i nie rozumiem, dlaczego ludzie tak się podniecali tym filmem.

PS. I jeszcze ta obrzydliwa scena w hotelu... Nie polecam ludziom o wrażliwych nerwach.

fearon

To ja podwójnie...

Jestem miłośnikiem tandety i kiczu. Król polskiego filmu jest jeden i jest nim Franz Maurer, a tekstami z Kapitana Bomby rzucam częściej niż tymi z ulubionych dzieł (pop)kultury. Wielbię wyolbrzymienie, kocham przerysowanie, biję pokłony przed brakiem jakiegokolwiek realizmu.
Dlatego też Maczeta była dla mnie jazdą obowiązkową.
Jeśli śledzimy na bieżąco dzieła pana Tarantino, to z pewnością pamiętamy Grindhouse - wspólny projekt Quentina i Rodrigueza, dwa filmy będące hołdem dla tandetnych dziełek, którymi to panowie karmili się za młodu. Z tego zestawu tylko jeden obraz był dobry - Planet Terror. Przed nim także mogliśmy poznać Maczetę, w fikcyjnym trailerze, który dał początek pełnoprawnemu filmowi... Który to dotrzymuje kroku wspomnianemu wcześniej duetowi. Nie było to aż takie trudne, gdyż Deathproof daleko do doskonałości. Czy przebija Planet Terror?
Ponieważ to tylko post na forum, a nie pełnoprawna recenzja, to mogę od razu napisać, że szalonego filmu o zombie nie pokonuje.
Dlaczego? Film, wbrew pozorom nie jest aż tak wariacko głupi, jak Planet Terror. Jest także zdecydowanie mniej obrzydliwy. Owszem - jest wypełniony po brzegi całą masą scen perfekcyjnie idiotycznych, zachowuje jednak przy tym jakieś nikłe pokłady normalności, których to w Planet Terror nie uświadczyłem.
Nie chcę przy tym mówić, że jest słaby, czy też dla całej rodziny. Och nie... To dalej świetne użycie kiczu, obrzydliwości i nagich kobiet do wykonania przezabawnego filmu.
No i Jessica Alba nago... Wink

To teraz może główne danie.
http://www.youtube.com/watch?v=cD8EPdn5Ctg

Czyli Facebook: The Movie
Trudno jest podejść poważnie do filmu, którego tematem jest najpopularniejszy portal społecznościowy świata. Bo i o czym może być? O lubieniu foć z imprezy, czy chwaleniu się własną farmą? Co by jednak nie mówić, fejsik jest światowym fenomenem, wobec którego nie da się przejść obojętnie. Film zaś, za którym stoi osoba odpowiedzialna za Fight Club, powinien być obejrzany przez szacunek dla twórcy, bez względu na to, co się sądzi na temat samej strony.
O czym opowiada to dzieło? Nie, nie jest to infantylna zabawa w spamowanie własnych statusów przez dwie godziny, ale o tym można się dowiedzieć z opisu na Filmwebie. No a jak już wejdziemy na tą stronę, wyszukamy sobie Social Network i przeczytamy opis, możemy się szybko dowiedzieć, że omawiany przez moją osóbkę obraz dotyczy historii powstania Fejsa oraz jego autora.
Czy warto było się za to zabierać, czy może twórcy powinni opowiedzieć o Windowsie, tudzież Google, bez których większa część społeczeństwa nie mogłaby żyć?
Nie jestem od oceniania tego. Mogę za to wspomnieć, że przez dwie godziny miałem do czynienia z filmem niezwykle dobrym. Inteligentnym, dobrze napisanym, fajnie zagranym, często zabawnym. Nie będę na tyle odważny, by nazywać The Social Network arcydziełem światowej kinematografii, współczesnym Obywatelem Kanem, jak to za lepszą stroną granicy krzyczą wielcy recenzenci. Z pewnością zasługuje na pochwały i wysokie noty. Czy jest genialny? Z taką opinią się wstrzymam.
Tak na sam koniec wspomnę o warstwie wizualnej i muzyce. Naprawdę trzeba. Cały film utrzymany jest w nieco chłodnej stylistyce,nawiązującej do wielkiego uniwersytetu, w którym to uczą się główni bohaterowie. Dość wyraźnego pazura dodaje przy tym muzyka - elektroniczna, w kilku momentach dość mocna, stając się przy tym sympatyczną rywalką dla dostojnych barw.
Lubię to. Wink

Mateusz K

Naszło mnie na nadrabianie zaległości w klasykach kina. Dziś wybór padł na:

The sound of silence...

Kiedy "Absolwent" wchodził do kin, to moja mama miała wtedy cztery latka Wink

. Film jak widać ma swoje lata, ale wciąż się podoba. I to bardzo.

Najbardziej podobał mi się nastrój i atmosfera filmu. Bardzo długie ujęcia na twarz Dustina Hoffmana, ciekawe przejścia pomiędzy ujęciami i muzyka... Tak... Simon and Garfunkel skomponowali niesamowitą muzykę, która idealnie wpasowuje się do filmu. Dawno, bardzo dawno temu nie słyszałem tak wspaniałej nuty w filmie.

Historia zasadniczo jest dosyć prosta, ale warto zwrócić uwagę, że w tamtych czasach raczej nie poruszano tematu romansu młodego chłopaka z dorosłą kobietą. Jednak sposób opowiedzenia tej historii stoi na naprawdę mistrzowskim poziomie. Było również parę nienachalnych, ale bardzo zabawnych żarcików. Ogólnie film ma bardzo pozytywny wydźwięk (ale każdy może go czytać inaczej, bo dla niektórych jest smutny. Nie wiem dlaczego Wink

).

O Dustinie Hoffmanie chyba już wszystko zostało powiedziane, więc nie będę poruszać tematu ;P

Warto obejrzeć ten film chociażby dla ostatniej sceny. Jeśli o mnie chodzi, to jest to absolutny majstersztyk. Nie pada ani jedno słowo, lecz obserwujemy taki nakład energii i emocji, że aż się wzruszyłem (serio Razz

). Doskonała ilustracja piosenki "Sound of silence"...

Śmiało daję 9,5/10. Bardzo Was zachęcam do obejrzenia "Absolwenta".

Kolejny klasyk do obejrzenia to "Fargo" braci Coen. Jak się ściągnie i obejrzy, to napiszę.

fearon

fearon

Dziś na warsztat trudno dostępne dzieło:

Eskimosce jest zimno

Tak naprawdę to filmu nie widziałem, ale chciałem zakomunikować, że z pewnością nie jest jej tak zimno, jak mi było dziś. ;p

Grabarz

Przepolecam. Pierwsze 5 minut nie porywa, ale potem jest naprawde fajnie. Genialna scena w karczmie z oprychami, jedna z najlepszych bajkowych scen ever Very Happy

. Kazdy oprych to super postac Very Happy

.

Choc troche czuc ze to jednak bajka ;P

fearon

Ha! Cały klub był już widać na Zaplątanych. Wink

No ale warto, fajna baja.

Dragon_Warrior

ponizej Pioruna czy Jak Wytresowac Smoka ale tez bajer...
za to lubie animacje - zawsze trzymaja poziom przynajmniej na 6,5/10.

Mateusz K

Powyżej Pioruna Razz

Grabarz

Znaczy mi sie wydaje ze to bardziej dla dziewczyn Ci zaplatani, ale ja bylem z Ola to jak ona sie zaczela smiac to ja tez podlapalem lepszy humor.

Nie zmienia faktu ze scena w karczmie byla przeswietna od samego poczatku do konca. I wogole postaci oprychow Very Happy

.

fearon

Bo w ogóle ten Piorun jest słaby...

AnShy

Bo ja się zatrzymałam na trzech częściach kopciuszka !

Kermit

Czy tylko ja w tym klubie nie oglądam bajek w kinie? o.0

Dragon_Warrior

tym dziwniejsze ze chodzą ploty że nawet masz z kim ;p

Kermit

Jak się ma z kim to chodzi się do kina a nie oglądać film ;P

fearon

Wczoraj, w ramach chillu po sylwestrze, do wódki jako zagrycha poszedł Scott Pilgrim vs The World.

Czego się spodziewałem: głupawej komedyjki z głupim humorem.
Co dostałem?
Totalnie odjechaną jazdę przez wszystkie synonimy słowa 'absurdalny'. Rechotałem jak głupi i byłem zaskakiwany w każdej minucie. Już sam początek, z muzyką jakiegoś studia filmowego, przerobioną na 8bitową, zapowiadał fajną zabawę. A to był tylko początek.
Nie mam siły wydziwiać z tekstem. Jestem zmęczony, niewyspany, trzeba zrobić projekty, obejrzeć czwarty sezon Californication i skończyć Black Opsa, więc roboty sporo.
Grunt, żeby zaznaczyć to cudeńko. Film, który zaskoczył swoim wykonaniem, stylizacją, pokręconymi scenami i uwielbieniem do starych gier wideo. Tak, słodziaki. Scott Pilgrim to uczta dla ludzi łupiących swego czasu w gierki automatowe, czy też stare 8, czy 16 bitowe klasyki, które nie były za mojej młodości, bo jestem zbyt piękny i młody, by to pamiętać.
Świetna rozrywka. Wink

9/10

AnShy

Dla tego filmu nalezy się 11/10 =D przy czym.. zastanawiałam się czy to alkohol tak podziałał czy ten film był taki.. dziś obejrzałam ten film po raz drugi i utwierdzam się, że alkohol nie miał z tym nic wspólnego ale cokolwiek brał scenarzysta przed pisaniem scenariusza - chcę to samo.

Mateusz K

Jakoś nie mam siły pisać opasłych postów, ale czuję się w obowiązku polecić dwa filmy. Parę zdań o każdym. Oba mają podobną tematykę, ale traktujące go w zupełnie inny sposób. Tematem tym są ludzie niepełnosprawni umysłowo. Chodzi o "Lot nad kukułczym gniazdem" oraz "Rain Man".

"Lot..." jest chyba jednym z najlepszych filmów jakie widziałem. NIE-SA-MO-WI-CIE zagrany. Jack Nicolson stworzył fantastyczną kreację, ale nie tylko on. Gdybym nie widział Dannego DeVito w innych filmach, to byłbym święcie przekonany, że jest opóźniony umysłowo. I ta wyrachowana Pani Ratchett. Doskonałe przeciwieństwo McMurphy'ego. Kultowe postacie.
Zdecydowanie rzuca się się w oczy fantastyczna reżyseria. Milos Forman genialnie steruje nastrojem filmu - od pełnych smutku scen życia w zakładzie psychiatrycznym do wesołych scen np. wędkowania, czy gry w koszykówkę. Przy tych skokach nastrojów nie występują żadne zgrzyty. Podobnie było w równie genialnym "Amadeuszu". Widać Forman specjalizuje się w tego typu zagraniach.
Każdy człowiek ma prawo do życia i szacunku. Nieważne, czy ogarnia otaczający go świat, czy nie.
Arcydzieło i kropka. Polecam gorąco.

Z kolei "Rain Man" opowiada o miłości braterskiej. Kolejna świetna rola Dustina Hoffmana (wydaje mi się, że bardzo ciężko jest grać człowieka upośledzonego umysłowo. W tym przypadku autyzm i Dustin sobie poradził) i całkiem przyzwoita Toma Cruise'a. Ciekawy film o przemianie wewnętrznej "złego brata". Bardzo podobała mi się muzyka skomponowana przez Hansa Zimmera (ten sam co napisał muzykę do Króla Lwa), ładnie oddawała nastrój historii. Świetna, wzruszająca historia. Wiem, że to brzmi jak jakaś reklama w telewizji, ale jest to film naprawdę bardzo dobry. Bardzo gorąco polecam.

I tyle. Nie ma nic już do dodania, trzeba zasiąść do... oglądania Wink

Mateusz K

Odejdźmy na chwilę od ambitnego kina (co za dużo to niezdrowo). Gorąco polecam:

Jeżeli ktoś lubi stare dobre kryminały, z jakimś detektywem w roli głównej to jest to film dla niego. "Zabity na śmierć" to parodia, pastisz takich filmów i książek. Widziałem sporo tego typu filmów (głównie w wykonaniu Mela Brooksa), ale ten jest chyba najlepszy. Szalony milioner (Truman Capote) zaprasza pięciu najwybitniejszych detektywów na "kolację z morderstwem" i daje milion dolców temu, kto odgadnie kto zabił. Super zabawa, wspaniałe aktorstwo (mój idol Peter Falk Razz

). Fajna zabawa w odgadywanie postaci (każdy z tych detektywów ma swój odpowiednik w literaturze/filmie). No i zakończenie dokładnie takie, jakie powinno być Wink

Polecam. Ubaw po pachy Very Happy

AnShy

To chyba bardzo podobny film do 'Clue' nie wiem czy słyszałeś/widziałeś ? Równie dobry film.
[link widoczny dla zalogowanych]

Mateusz K · Wysłany: Śro 23:42, 23 Mar 2011 Temat postu:

Właśnie obejrzałem "Jesus Christ Superstar" i jestem zachwycony. Zrobił na mnie duże wrażenie, wzbudza o wiele więcej emocji niż jakikolwiek inny film o Jezusie jaki oglądałem. Fantastyczna muzyka Andrew Lloyd Webbera, świetna zabawa konwencją. Jak dla mnie nic dodać, nic ująć. Idealne na okres przed Wielkanocą. I zmusza do myślenia, nie tak jak np. "Pasja" wg. Gibsona. Bardzo gorąco polecam.
PS. Trzeba obejrzeć choćby dla sceny u Heroda Very Happy

Dragon_Warrior · Wysłany: Śro 17:11, 30 Mar 2011 Temat postu:

w sumie wszedzie dalem tylko nie tu :

Sucker Punch

Muszę przyznać, ze do filmu podchodziłem z mocno mieszanymi uczuciami i nadziejami. Po kompletnie niewykorzystującej swojego potencjału Incepcji wręcz bałem się wiązać z tą cukierkową (jak się wydawało po ociekających eksplozjami i kiczem trailerach) produkcją jakiekolwiek nadzieje. Dodatkowym problemem był fakt pełnej jawności wielopoziomowej struktury filmu. Najbardziej udane dwupoziomowe filmy (Szósty Zmysł czy Fight Club) opierały się przecież na swoistej niespodziance. Co prawda Matriksowi jakoś się udało, jednak jego fenomen polegał nie tyle na zaskoczeniu fabułą, co stopniowym odkrywaniem możliwości konwencji praz oczywistej atrakcyjności wizualnej. Do tej pory nie rozumiem czemu wspomniana wcześniej Incepcja nie skorzystała z podobnego schematu lecz skupiła się na kalkowaniu Bondów.
Wracając jednak do meritum muszę zaznaczyć, że Sucker Punch absolutnie nie jest filmem, którego się obawiałem. Podobnie jak w przypadku Incepcji trailery mocno przekłamują finalny produkt, tutaj jednak zaskoczenie jest zdecydowanie pozytywne. Produkcja okazuje się bowiem być tworem całkiem ambitnym, przynajmniej jak na przyjęte dziś standardy.
Pierwszym, co naprawdę mnie ujęło już na samym początku, jest nietypowa narracja. Wstęp, który w każdych innych warunkach wydałby się banalny, tutaj emanuje emocjami i nietypową siłą przekazu. To tak jak zestawienie opisywanej słowami ludzkiej tragedii z jednym tylko autentycznym zdjęciem obozu koncentracyjnego. Najciekawsze jest jednak to, że efekt ten otrzymujemy bez użycia aż tak drastycznych obrazów a jedynie przy pomocy swoistego artystycznego transu, jaki daje połączenie specyficznych ujęć z równie nietypowym podejściem muzycznym.
Nie bawiąc się jednak w streszczenie fabuły czy rozkładanie jej na czynniki pierwsze mogę zapewnić, że przedstawione w zapowiedziach efektowne sceny są jedynie małym elementem całego obrazu. Naprawdę małym. Co więcej ich związek z fabułą jest na tyle symboliczny, że przy odrobinie złej woli można by zaryzykować uznanie tych motywów za zupełnie zbędą sieczkę, mającą jedynie przyciągnąć najmniej ambitnego widza. Moje odczucie jest jednak zgoła inne i bardzo zbliżone do Avatarowego „I see you”.
Elementy symboliczne spisują się dziś dużo lepiej niż sztuczna, komputerowa krew czy łzy. Przytłoczeni dziesiątkami podobnych produkcji (filmów, książek, gier, ba nawet relacjonowanej w telewizji rzeczywistości) nie potrafimy już często odbierać poważnie nawet ludobójstwa, a co dopiero mówić o tak „nieistotnych” uczuciach jak strach czy zagubienie. Ich najzwyczajniej nie da się przedstawić na ekranie tak, aby nie budziły uśmiechu politowania w miejscu należnym współczuciu czy empatii. Przynajmniej nie da się już tego osiągnąć w tradycyjny sposób. 300 udowodniło, że są jednak sposoby niekonwencjonalne, Sucker Punch doprowadza je natomiast niemal do perfekcji.
Jeśli idzie o grę aktorską to wydaje mi się co prawda nie rewelacyjna, ale bardzo odpowiednia. Klasyczna ekspresja nie miałaby tutaj miejsca bytu. W przypadku obrazu będącego tak jak w 300 czy Watchmen etapem pośrednim pomiędzy filmem aktorskim a animacją, pewne odrealnienie mimiki jest jednak konieczne.
Ostatnim lecz wcale nie najmniej istotnym elementem jest w Sucker Punch oprawa dźwiękowa. O ile zwykle jako wzrokowiec przywiązuję do tego aspektu najmniejszą uwagę, tak tutaj byłem jednocześnie zaskoczony i przerażony tym, jak bardzo pasują mi przeróbki znanych szlagierów (a może bardziej pasowałoby słowo memów). Rozpoznawalne motywy niezwykle skutecznie osadzają przekaz nie tylko w pamięci krótkotrwałej ale brutalną siła sięgają głębiej wyciągając bardzo specyficzne uczucie melancholii.
Na zakończenie wypada zwykle dorzucić jakieś „ale”, lecz tym razem naprawdę nie mam na nie ochoty. Oczywiście film nie jest ideałem, nawet jeśli niemal perfekcyjnie wpisał się w moje oczekiwania, tak swoją artystyczną wizją jak i półotwartym przekazem. Z drugiej jednak strony swoje już w życiu widziałem i jestem absolutnie świadom tego, że nie będę już nigdy miał 12 lat kiedy to chłonąc w kinie premierowy pokaz DragonHeart byłem absolutnie przeświadczony o jego doskonałości. Dlatego też z nieco nieczystym sumieniem i dużym sentymentem do dobrze zrobionych otwartych historii pozwolę sobie dać Sucker Punch maksymalną notę… W końcu obiektywna ocena filmu i tak zwykle jest możliwa dopiero wiele lat po jego premierze.

10/10

Mateusz K · Wysłany: Śro 22:25, 30 Mar 2011 Temat postu:

Lśnienie
Nie potrafię nic napisać o tym filmie oprócz tego, że niesamowicie ryje czachę i że warto obejrzeć... Oj warto...

PS. Może za jakiś czas napiszę coś więcej, wtedy wyedytuję posta...

REDRUM

Mateusz K

Ode mnie jeszcze duży plus dla Sucker Puncha za to, że nie był w 3D. Niestety pewnie dlatego też tak mało zarobił... (chyba nawet się nie zwrócił coś mi się wydaje)

AnShy

Swoją drogą, miał duże predyspozycje do tego aby był w 3D.. aczkolwiek musiałoby to być dobrze.. ba BA! Całkiem dobrze zrobione 3D ! a to aktualnie mało osób potrafi.
Mimo wszystko film był rzeczywiście świetny (chociaż fabuła nie za specjalna) ale polecam.

Młody

Jako fan serii filmów Piła zobaczyłem na VOD Piłę 3D i nie mogłem się powstrzymać (potem okazało się, że film jest do telewizorów 3D i miałem podwojony obraz, a był ten sam film tylko nie w 3D o 10 zł taniej, ale co tam xD)

Ogólnie moim zdaniem film słabszy od części I i II, jednakże w porównaniu do serii III-VI jest o niebo lepszy. Jak zwykle wszędzie latają flaki, wybuchy, wydłubane oczy, ale akurat w tym przypadku te efekty nie mają żadnego, znaczenia, gdyż fabuła jest po prostu ZAJEBISTA. Niesamowite zwroty akcji, zakończenie mistrzowskie, wprost nigdy bym się go nie domyślił. Jednakże film oprócz zakończenia miał też słabe momenty, bardzo przewidywalne, jeżeli oglądało się poprzednie części. Jeżeli widziałeś/aś Piły 1-6 wiedziałeś/aś mniej więcej jak ofiara skończy.

To teraz krótko w odnośnikach:
Plusy:
Zakończenie
Nie zawsze było wiadomo co się stanie
Dobra gra aktorska
Lepsze od części 3-6
Fabuła, fabuła i jeszcze raz fabuła

Minusy:
Czasami skakali z teraźniejszości do przeszłości tak, że nie wiedziałeś, co się obecnie dzieje
Mimo zaskoczeń fabularnych często czułem, że wiem, jak coś się zakończy
Słabsza od 1-2

Ogólnie to polecam, ale radzę się wcześniej zapoznać z poprzedniczkami, gdyż wszystko jest ze sobą o dziwo powiązane

8/10

fearon

Prokrastynacja lub zwlekanie (z łac. procrastinatio – odroczenie, zwłoka) – w psychologii: patologiczna tendencja do nieustannego przekładania pewnych czynności na później, ujawniającą się w różnych dziedzinach życia.
Prokrastynator ma problemy z zabraniem się do pracy i odkłada jej wykonanie, zwłaszcza wtedy, gdy nie widzi natychmiastowych efektów.

Dziś podwójna niepolecanka.

Season of the Witch

Mamy jakoś tak pecha, że co za film się ostatnio weźmiemy do wspólnego oglądania z Olą, to katujemy się strasznie słabymi potworkami. Ostatnimi wyjątkami jest tylko [fanboj]bardzo fajna Gra o tron[/fanboj] (ale to serial, więc się nie liczy) i średniawa, ale strawna komedia romantyczna z Jenifer Aniston.
Teraz z ciekawości rzuciliśmy sobie tą dziwnostkę z Nicolasem Klatką i Hellboyem w roli głównej.
Kurczę, ja lubię proste i głupawe kino fantasy (dlatego mimo ogólnego kupiastego poziomu, Pony the movie: Solomon Kane oglądałem w miarę przyjemnie), ale tu już przekroczono wszelkie granice. Na początku zapowiada się na nieco horrorzaste filmidło, lecz po początkowych scenach przeskakujemy do dwójki głównych bohaterów, którzy zakładają się o drinki (dokładnie o drinki) kto zabije więcej niewiernych, co śmierdzi parodia filmów fantasy, a nie o to chyba chodziło.
Już samo docinanie się kto więcej zetnie, było typowe dla tego typu filmów.
Tak jak i przeprawa przez góry (bo każdy film fantasy po Władcy pierścieni musi mieć przeprawę przez góry), jak mroczny las, jak (spoiler) wygląd demona (który był w maksie typowy (po spoilerze). Mogę tak długo.
Fajny jest też obraz średniowiecza. Po obejrzeniu filmu stwierdziłem, że to po prostu taki setting: współczesne średniowiecze, gdzie ludzie po prostu lubią jeździć na koniach. Cenią sobie kosmetyki, pasty do zębów, drinki, ale lubią też czasem sobie poodbijać mieczem bełty wystrzeliwane z kusz. ;p Ja wiem, że często tak jest w rozrywkowych filmach tego typu, ale już film zaczyna irytować, to po całości.
Darować sobie.
W tych samych klimatach mam ostatnio na oku to:
http://www.youtube.com/watch?v=P_Yqw_pFmTQ
mam nadzieje, że będzie lepsze, nawet mimo widocznego małego budżetu ;p

Druga opinia (równie długa i ciekawa jak film):

Najlepszą głupią kreskówką dla lubiących słowo ***** dzieciaków pozostaje Kapitan Bomba. Autentycznie nudne i nieśmieszne.

fearon

Nie opinia, a dowód na to, że oglądałem.
W sumie spodziewałem się takiej drętwoty klasycznej, a film okazał się wciągający i strasznie przyjemny (mimo tego, ten... dramatu, że to dramat jest, tak?). Kurczę, nawet miejscami zabawny.

Mateusz K

Film braci Coen. Ostatnio oglądałem ich "Poważnego człowieka" (http://www.filmweb.pl/Serious.Man), który był bardzo słaby (dałbym 4/10), a wczoraj poszedł "Fargo". Nie zawiodłem się, dobry, wciągający film. Sprzedawca aut postanawia urządzić porwanie swojej żony, żeby uzyskać okup od jej ojca. Ale sprawy się komplikują. Film pokazuje jakie mogą być konsekwencje nieprzemyślanych i po prostu głupich pomysłów... Świetnie opowiedziana historia, niby nie znam się na sztuce filmowej, ale reżyseria raczej stoi na wysokim poziomie.
Bardzo dobra obsada: Buscemi, Macy oraz bardzo fajna Frances McDormand (za tą rolę dostała Oscara. Moim zdaniem należało się).
Ogólnie jest to film o głupich ludziach. Kto obejrzy, ten zrozumie. Bardzo gorąco polecam (pomimo, że tam mają z -20 stopni Razz

)

Yeah?